Jammer genoeg waren de boeken in de bibliotheek geen boeken met moderne sprookjesbewerkingen te vinden (de suggesties waren onbeschikbaar of uitgeleend). Het beste wat ik vond was het boek 'Verzamelen geblazen' van Hugo Matthysen waarin enkele (zeer) korte bewerkingen en volledig andere interpretaties van sprookjes staan. Eén van de sprookjes vind ik zo leuk en is zo kort dat ik het hier even meegeef. Het sprookje is zeer los gebaseerd op 'de kikkerkoning', het beroemde sprookje over een kikker die een prins wordt na een kus van een mooi meisje.
Er was eens een dominee die met steentjes naar een gans
zat te gooien. Plots begon de gans te spreken.
Zeg hou daar eeens mee op!' kwaakte de gans. 'Ik ben
een betoverde prinses, een hele mooie sexy prinses!'.
'Eigen lof stinkt,' antwoordde de dominee, en met een
welgemikte boog belandde er weer een steentje op
het hoofd van de gans. 'Ja maar, ik ben één meter vijfenzeventig,
ik weeg tweeenvijftig kilo, ik ben blond en heb lange benen!'
Dan ben je mijn type niet,' mopperde de dominee. 'Ik hou niet van blondines.'
Daarop pakte hij de gans stevig beet en greep naar zijn zakmes.
Hola, hola!', schreeuwde de gans in doodsangst. 'Sorry, eigenlijk ben ik een brunette.
Ik heb je wat voorgelogen omdat ik hoopte dat je me met rust zou laten.'
'Leugenaars zijn niet lekker,' bromde de dominee. Zuchtend liet hij de gans lopen,
en gooide haar met een vermoeide blik nog wat steentjes achterna.
Matthysen, H. (2008). Verzamelen geblazen! Antwerpen: Uitgeverij Vrijdag.
Dit korte sprookje volgt eigenlijk grotendeels de structuur van het originele sprookje, maar verandert ook veel dingen. Ik probeer het even schematisch weer te geven.
| Grimmversie | Hugo Matthysen |
| Prinsesje | Dominee |
| Prins | Prinses |
| Werpt een gouden bal | Werpt steentjes |
| Kikker wil vriendschap | Gans wil niet opgegeten worden |
| Kikker verandert | Gans verandert niet |
| De prinses is blij | De dominee is boos |
Wat Matthysen doet is eigenlijk heel simpel. Hij geeft een eigen draai aan de personages, maar die blijven eigenlijk hetzelfde doen. Het is het plot dat verandert. Waar Grimm een versie maakte vol liefde, vriendschap en spanning, geeft Matthysen ons een simpel verhaaltje over een man die honger heeft en gewoon een gans wil opeten. Wat ook opvalt is dat er in beide versies een happy end is voor de gans en/of kikker. Alleen verandert de kikker in het ene sprookje, en in het andere is ze blij dat ze blijft leven.
Mijn voorkeur gaat natuurlijk uit naar de versie van Hugo Matthysen. Deze briljante geest heeft reeds bewezen dat hij een belangrijks sprookjesschrijver is (Kulderzipken blijft het beste sprookje aller tijden. Punt.) maar dat hij ook op andere manieren met sprookjes aan de slag kan. Het boek staat vol met teksten die op de ene of de andere manier verwijzen naar bekende sprookjes, maar hij keert terug naar de oorsprong en schuwt seks en zwaar geweld niet. Het gebruik van een antiheld of een anticlimax zorgt ook vaak voor hilarische taferelen in de korte verhaaltjes. Ik heb vaak het gevoel dat hij antwoord geeft op de vraag 'Wat als de held uit een sprookje gewoon thuisbleef?' in een paar zinnen. Schitterend dit boek.