Lore woont in het pittoreske dorpje Koewacht in het Waasland. Koewacht is een dorpje dat zowel in Vlaanderen als Nederland ligt, wanneer de oorlog uitbreekt en de twee samenhangende dorpjes door een 'eletriekdraad' van elkaar gescheiden worden, wordt het leven van Lore danig overhoop gegooid. School, muziekles of familiebezoek zitten er allemaal niet meer in, en onder het juk van de Duitse overheerser proberen Lore en haar familie er het beste van te maken. Uiteraard blijven de brave mensen uit dit dorp ook niet gespaard van vreselijke oorlogsmisdaden die iedereen voor het leven tekenen...
Het boek speelt zich af in Koewacht, op de grens tussen Vlaanderen en Nederland in volle Eerste Wereldoorlog.
Het boek draait, in tegenstelling tot de meeste boeken over WO I, niet rond soldaten aan het front, maar wel rond de gewone mensen, en hoe die ook konden afzien tijdens de oorlog.
Dit boek gaf mij een onvoldaan gevoel nadat ik het gelezen had. Ik vond het prachtig hoe de schrijver bepaalde gruwelijkheden niet verborg, en ook de mensenlijke kanten van 'den vijand' in beeld probeerde te brengen. Wat mij vooral stoorde was de manier waarop het boek is geschreven. Als je aan het lezen bent krijg je het gevoel dat de Grote Oorlog amper tien jaar geleden plaatsvond (vermoedelijk heeft de nieuwe Miss België dit boek ook gelezen en het zo geïnterpreteerd). Ik 14-18 bestonden er nog geen termen zoals 'uppercut' en hadden citaten zoals 'the struggle of life' niet nog geen voet aan de grond gekregen. De lichte vertelstijl zorgde er bij mij enigzins voor dat het verhaal te licht werd, en met momenten de oorlog een beetje minimaliseerde. Ik heb het voorrecht gehad om op de boekenbeurs in Antwerpen de schrijver van dit boek te ontmoeten en met hem een lang gesprek te hebben over mijn onvoldane gevoelens. De man wist mij te vertellen dat hij hetzelfde gevoel had, maar dat hij door de uitgeverij 'gedwongen' werd om op deze manier te schrijven. Want "de jeugd leest nu eenmaal anders dan vroeger". Hij beseft dat dit boek de lading van de oorlog niet dekt, maar hij vertelde dat hij liever dit boek heeft dan helemaal geen boek. En dat kan ik alleen maar beamen. Ik hoop maar dat uitgevers zich in de toekomst niet meer bemoeien met schrijfstijlen, en iedere auteur gewoon zijn ding laten doen.