Tegendraads als ik ben pas ik de lijst van Vlaamse en Nederlandse literatuur naar eigen goeddunken aan (waarvoor excuses, maar ik ga het ook bij poëzie nog eens doen). Fanfare de Sint-Jansvrienden is een boek geschreven in 1910 door de vermaarde schrijver Ernest Claes. Als je naar Ernest Claes verwijst denken de meeste mensen onmiddellijk aan 'De Witte'. En dat is doodzonde, want deze man zijn oeuvre is veel groter en bevat werken die onnoemelijk veel grappiger zijn dan 'De Witte' (ik wil 'De Witte' natuurlijk ook alle krediet geven, want dit is evengoed een fantastisch boek). Mijn persoonlijke favoriet is het verhaal over een fanfare. Ik kan dit boek maandelijks herlezen. Mensen die niet in een muziekvereniging zitten zullen denk ik de humor minder goed snappen, maar ik kan zeggen dat de inhoud en de ruzies verrassend actueel zijn in een muziekvereniging.
De vlotte doch rustige stijl waar Claes alles aanbrengt zorgen ervoor dat je heel het boek zeer vlot kan lezen (en mooie woorden, onwaarschijnlijk, ik heb in het boek woorden zoals 'ieverans', 'ofschoon', 'alsmede' en 'edoch' verschillende keren zien passeren). Claes houdt duidelijk niet van tierlantijnen en schrijft gewoon een verhaal. Netjes chronologisch en gewoon de gebeurtenissen zoals ze gebeuren. Eigenlijk is dit een boek dat het equivalent is van een toneelstuk zoals 'God van de slachting'. Eenvoudig, niet teveel rond de pot draaien en af en toe gericht de mensen laten lachen. Ik heb het al gezegd, maar ik herhaal graag dat het er vandaag de dag nog steeds zo aan toegaat in een muziekvereniging. Op elke uitstap of bij elk concert worden alle herinneringen bovengehaald (weet ge nog toen..., ooit gingen we eens ..., toen Paul met zijn ...) en de discussie of er al dan niet lidgeld moet betaald is nooit ver weg. Verrassend voor een boek dat meer dan honderd jaar geleden geschreven is. Natuurlijk heb je wel enig leesvermogen nodig om vandaag de dag dit boek te lezen (ik hou van woorden zoals 'ieverans', maar voor ongeoefende lezers is dit moeilijk denk ik), maar het verhaaltje is simpel en doodgewoon heel erg grappig.