De 16-jarige Dolf is de zoon van een beroemde wetenschapper. Als haar nieuwe uitvinding, een tijdmachine, klaar is stelt hij zich kandidaat om het ding uit te testen. Helaas loopt niet alles zoals het gepland was en komt hij midden in een kinderkruistocht terecht. Door zijn kennis van moderne wetenschap en zijn onwil om zomaar alles voor waar aan te nemen werkt hij zich tot bovenaan de kruistochtladder. Tijdens de reis lost hij verschillende problemen op, wordt hij beticht van bedrog en satanisme en helpt hij waar hij kan. Als de tocht zijn ontknoping nadert beginnen sommige mensen de kennis van Dolf te vrezen, en dat maakt alles nog gevaarlijker...
Het boek speelt zich af in de 13de eeuw, op de route van de kinderkruistocht uit Duitsland naar Italië.
Het hoofdthema van het boek is vriendschap. Of hoe iemand koste wat het kost zijn vrienden wil beschermen tegen alle gevaren van deze wereld.
Ik vond het een schitterend boek. Thea Beckman slaagt erin om op onopvallende wijze een jongen naar de 13de eeuw te verschepen (in het boek verknoeien ze dit magistraal en druipt de ongeloofwaardigheid er vanaf) en hem daar terecht te laten komen in een van de grootste mysteries uit de geschiedenis. Beckman koos ervoor om het verhaal te laten primeren op geschiedkundige feiten, en dat maakt het boek heel aangenaam om te lezen. Wie maalt erom dat er waarschijnlijk helemaal geen kinderkruistochten hebben plaatsgevonden? De mythe hierrond gaf Beckman de inspiratie om een avonturenroman te schrijven die zijn gelijke niet kent. De heldendaden van Dolf wakkeren de gentleman in iedereen van ons aan en het is helemaal niet moeilijk om de schurken uit het verhaal een pijnlijke dood toe te wensen. Ik voelde ook van in het begin aan dat er iets helemaal niet klopte, maar zelfs ik verwachte op het einde van het boek half en half nog dat de zee in Genua tóch open ging gaan. En als je dat als schrijver kan bereiken dan ben je goed bezig. Veel kritieken (van volwassenen, uiteraard) zeggen dat het boek teveel clichés bevat. Nu, dat kan mij echt geen ene moer schelen. Het boek heeft een fijn plaatsje in mijn kast en daar blijft het ook staan.