Ben is een jongen met autisme. Zoals wel vaker gebeurt bij mensen met dit probleem wordt hij stevig gepest op school. De pesterijen gaan zeer ver, en Ben kan het allemaal heel moeilijk verwerken. Hij zoekt zijn toevlucht in de onlinewereld, waar hij geen last heeft van zijn 'handicap'. Hij leert er op een chatdienst het meisje Barbie kennen en zij helpt hem om een manier te zoeken om zijn pesters voorgoed af te schudden...
Het verhaal speelt zich af ergens in Vlaanderen, in het heden.
Het boek behandelt vooral de thema's autisme en pesten, en hoe deze maar al te vaak samengaan.
Dit boek telt 92 pagina's en ik heb eerlijk gezegd zeer veel spijt dat ik voor dit boek vijf euro heb betaald in een goedkope boekenwinkel. Nic Baltazhar is geen schrijver en dan merk je. De schrijfstijl van dit boek is, hoe zal ik het zeggen, godsgruwelijk slecht. Ik kon geen 5 bladzijden lezen zonder mij danig te ergeren aan weer een zin die ergens zonder nadenken bijgefapt werd. Ik vind het goed dat er boeken verschijnen rond pesten, maar in dit boek kan er zich volgens mij niemand herkennen, en oplossingen vinden jongeren met problemen er allerminst in. De compleet potsierlijke ontknoping van het boek kon bij mij hoogstens 'ah, interessant' als reactie opwekken. Als je boeken schrijft waarvan het plot zo ongeloofwaardig is als Herman Brood die zei dat hij clean was moet je het goed doen, en niet de schijn van 'dit zou allemaal waargebeurd kunnen zijn' proberen opwekken. Maar ach, dit is maar mijn mening, en als anderen dit boek goedvinden en het willen verfilmen hou ik ze niet tegen.